Esma ile günler ne güzel geçiyordu o zamanlar.
Her hafta sonu yanımda iken zaman dursun isterdim.
Gözlerine baktığımda kaybolur giderdim.
Ben yavaş yavaş düğün için para biriktirmeye başlamıştım.
Oda aynı benim gibi gelinliği için düğün masrafları için para biriktirmeye başladı.
Durumları kötü değildi ama yine de kendi kazancı ile yapmak istiyordu masraflarını.
Hiç unutmam bir gün gecenin bir yarısı beni aramıştı.
Saat 3-4 arası herhalde. Korka korka açmıştım telefonu.
Esma ağlıyordu.
Ağlama sesini duyunca gözümden uyku akarken kalbime ansızın bir acı çöktü kötü bir şey oldu diye.
“Noldu Esma niye ağlıyorsun” diye sormuştum
“Beni hiç bırakma olur mu? Seni çok seviyorum” demişti.
Duygulanmıştım beyler.
Amansız bir mutluluk sarmıştı içimi hani çok mutlu olursunuz da gözleriniz dolar ya
Sevinçten gözlerim dolmuştu amk.
“Bu can bu bedenden çıkana dek seni seveceğim” demiştim.
Ona şarkı söylemiştim o zaman gecenin bir yarısı.
Şarkıyı dinleyerek uyumuştu.
Bende o sevinçle ne uyku kalmıştı ne de başka bir şey.
Sabah uyandığında sürpriz olsun diye sayfalar dolusu şiirler göndermiştim.
iş yerinde akşama kadar ayakta uyumuştum.
Günler bu şekilde gitmeye devam etti.
Daha sonra Esmada birden bire bir değişme oldu.