Ben bu aşk ile yaşarken o başkası ile mi yaşayacaktı?
Yıkılmıştım beyler o zamanlar anlıyor musunuz.
Beni hayata bağlayan tek insandı o
Ama artık yoktu. Gitmişti.
Neden gittiği hakkında en ufak bir fikrim yoktu.
Nihale soruyordum o da “Bilmiyorum” diyordu.
Ellerimi koparmak istiyordum. Onu neden bıraktı diye.
Ayaklarımı kesmek istiyordum. Peşinden koşmadıkları için.
Kalbimi söküp atmak istiyordum. Onu daha çok sevmediği için.
Hatayı hep kendimde aradım.
Ama işin garip tarafı bulamadım amk. Bulamadıkça kafayı yedim.
Yaşamak istemiyordum. Hayattan her şeyden soğumuştum.
Sabah akşam içip duruyordum.
Param bitmişti. Şahin abiden veresiye almaya başlamıştım.
Babamlardan para istemeye başlamıştım tekrardan.
Herkes yeni bir güne günaydın derken.
Ben dünden kalma ne varsa derme çatma içimde kuruluyordu.
Her gün bir önceki güne benziyordu.
Esmanın yokluğu, yokluğunun verdiği acı.
Günler bu şekil geçiyordu.
Geleceğimin Esmanın geleceğinden ümidimi kesmeye başlamıştım.