Yeliz “Mert, Özge” dedi.
Onu ağlayarak duyunca, içime bir korku saplandı bir anda.
“Noldu Yeliz Özgeye noldu” dedim.
“Biraz önce konuştuk izmir den dönüyorlar sen niye ağlıyorsun” dedim.
Bu arada Özge izmir de 3 gün kalmışlardı.
Bu 3 gün onu çok özlemiştim.
Hep bir birimize konuşamadığımız zamanlarda Özlem dolu mesajlar atıyorduk beyler.
istesem de istemesem de liseli âşıklar gibi olmuştum.
Bu 3 günlük ayrılık bizi liseli yapmıştı.
Geleceği gün de sabah konuşmuştuk birazdan yola çıkıyoruz demişti.
Yolda gelirken bazen mola yerlerin de konuştuk bazen de mesajlaştık
Ve Yeliz beni aramadan, 20 dakika kadar öncede
“Sana kavuşmaya, seninle aynı şehirde aynı havayı teneffüs etmeye, evime varmaya son 40 dakika” demişti.
O Mesaja karşılık “Yaklaştığın belli oluyor Hava bana sen Kokmaya başladı” dedim
Daha sonra da mesajlaşmadık.
Yeliz konuşurken iç çekmekten konuşamıyordu hem ağlıyordu.
Benim inanmadığım sözü söyledi Yeliz.
“Özge ve ailesi trafik kazası geçirmiş” dedi.
“Saçmalama Yeliz biraz önce konuştum” dedim.
“Babası babamı aramış Mert” dedi.
Sormaya korkuyorum beyler babası tamam yaşıyordu ama Özge?
Bu soruyu soramadım korktum.