beyler kiracı işleri var biraz onlara ev gösterip gelicem 3 gibi yazmaya devam edicem o yüzden uzun part bu buyrun - -

“gel hele şöyle, çok özledim seni!” dedi gelen adam. meryem hanımın buna cevabı, “dur be, yavaş ol, ayılaşma!” oldu. “boynuzlu gavat kocan ne zaman gelecek?” diye sordu bu kez adam. meryem Hanım, “ne bileyim, en az bir ay yok, adana’ya gitti!” deyince, “O yoksa biz varız gülüm!” dedi kahkaha atarak, peşinden de, “iyi oldu bu işi alması, çok sıkıldım be devamlı sivas’a gidip gelmekten, rahat ederiz. cemil’in burayı tutması da iyi oldu ha, yoksa bir de ev ayarlamakla uğraşırdık. gerçi ev dökülüyor ama idare eder gene de!” deyince, meryem hanım, “sen buraya eve bakmaya mı geldin, yoksa bana mı?” dedi.

meryem hanım kocasını aldatıyordu. inanamıyordum. tesettürlü, dini bütün bir kadındı, ama kocasını başka biriyle aldatıyor, boynuzluyordu. ve üstelik bunu uzun zamandır yaptığı anlaşılıyordu. adam sivas’a gidip geldiğini söylemişti çünkü. istanbul’dan sivas’a gidiyor, meryem hanım’ı gibip geri dönüyordu. ve şimdi meryem hanım onun ayağına istanbul’a gelmişti. içimden bir ses bu adamın Cemil’i ve Hamit Bey’i tanıdığını söylüyordu, belki de akrabalardı.

salondan geliyordu sesleri ve ben de odamda durmuş onları dinlemeye devam ediyordum. bir süre sessizlik oldu, ardından, “dur be yavaş ol!” diyen meryem hanım’ın sesi böldü sessizliği. “çok özledim seni, geçen geldiğinde yapamadık zaten!” dedi adam. meryem hanım, “nasıl yapacaksın, herif yanımdaydı, manyak mısın!” dedi tepkili bir sesle. adamın buna cevabı ise, “ben de onu diyorum ya zaten, gavat boş bırakmadı seni!” oldu.

konuşmalarını dinlerken bir taraftan da kalp atışlarım artmaya ve yannanım sertleşmeye başladı. her ihtimale karşın cep telefonumu sessize aldım, bir anda çalıp işi tak edebilirdi. bu kısa sessizliklerin ve konuşmaların ardından bir gibişmenin yaşanacağını biliyordum ve bunu bilmek beni müthiş heyecanlandırıyordu.

az sonra meryem hanımın, “oğlanın yatağı var ama küçük, tek kişilik. bu çekyatı açalım!” demesini duydum. adam, “olur, bu daha geniş. yahu bu Cemil çok akıllı çocukmuş. baksana evin penceresi bile yok. tam bize göre olmuş burası vallahi. bana bak, binada kimse yok değil mi, bizi gören eden olmasın sonra, senin oğlanın kulağına bir şey gitmesin?” dediğinde, meryem hanım, “yok be korkma. binada kimse kimseyi tanımıyor. ne cemil’i tanıyorlar, ne de cemil onları tanıyor. bu üst katta da zaten kimse oturmuyormuş. senin hangi daireye geldiğini kim nerden bilecek?” dedi.

meryem hanım işi garantiye almıştı. daha doğrusu aldığını sanıyordu, ama beni unutmuştu. evin içinde, odamda olduğumu bilmeden aşığıyla gibişecekti. kalbim göğsümü delecek gibi atıyordu artık. o gece kocasıyla gibişirken dinlemiştim, şimdiyse aşığıyla gibişirken dinleyecektim meryem hanımı.

derken eski çekyatın gacır gucur sesler çıkartarak açılma sesi geldi. evet, başlıyorlardı. çıldıracak gibiydim. adam cemil’e teşekkür ediyordu bu evi tuttuğu için. bu sayede rahat rahat onun annesini gibebilecekti. doğrusu bir teşekkür de ben borçluydum cemil’e. Onun sayesinde böylesi olaylara şahit oluyordum.

adamın, “soyunsana, ne bekliyorsun?” dediğini duydum. bir süre sessizlik oldu, sadece çekyatın gıcırtıları geliyordu kulağıma. O sessizlikte soyunduklarını anladım. az sonra, “traş mı oldun?” dedi adam. meryem Hanım, “evet, güzel olmuş mu?” dedi karşılık olarak. “güzel ne kelime, bir içim su olmuşsun!” dedi adam neşeli bir sesle.

Kısa bir süre sonra, “yavaş ol be, biraz kibar ol, bu ne böyle?” dedi Meryem Hanım. adamsa, “ulan özledim diyorum be özledim, gel şöyle!” dedi sert bir tonda. konuşmalarını rahatça duyabilsem de bir şey göremiyor olmak canımı sıkıyordu.

az sonra, “Ağğğhh, yavaşşş!” diyen küçük bir çığlık geldi meryem hanımdan. adam oldukça sertti anlaşılan.