serhat da aynı benim gibi kuru fasulyeyi çok sevmişti, “ellerine sağlık, çok güzel olmuş. benim karı böyle yapamıyor!” deyince, meryem hanım, “senin karı neyi doğru düzgün yapıyor ki allah aşkına!” dedi. bu konuşmalar gösteriyordu ki tahminim doğru çıkmıştı. bunlar birbirlerini tanıyordu, muhtemelen de akrabaydılar.

az sonra kapımın önünden biri geçti hızlıca. meryem hanımdı bu. tuvalete girmiş, çişini yapıyordu. kapıyı kapatmadığı için işemesinin sesini duyabiliyordum. küçük ve mağara gibi bir evdi burası ve ben devamlı şikâyet ederdim bundan. o gün ilk defa evin bu halinden memnuniyet duymuştum. meryem hanım aşığıyla deliler gibi gibişmiş, ben de evin bu özelliği sayesinde olanı biteni dinlemiş ve dinlemeye devam ediyordum.

sifon sesinin ardından hemen eğilip anahtar deliğinden baktım. Meryem hanımın bembeyaz, gün yüzü görmemiş kalçalarını görebildim sadece. dolgun, etli kalçaları vardı. yutkundum, bu güzelliğin tadına Serhat bakıyordu şu anda ve ben elim yannanımdada öylece kapının arkasında duruyordum.