düşünmeye başladım beyler.
yani hem beni rahatsız ediyor bu durum hem de bazen tek ihtiyacım olan o eski asosyalliğin yalnızlığın dibine vurduğum günleri arıyorum hatta özellikle insanlardan sosyal çevreden uzaklaşıyorum.
arada memleketteysem aileme eğer okuduğum şehirdeysem yanımda o an kim varsa o kişiye ben arkadaşla buluşacağım görüşürüz deyip sigaram, düşüncelerim ve müziğimle yalnız kalıyorum.
gidip big cake e oturuyorum o cam önündeki bar tipi masaya ya da memlekette sokaklarda dolanıyorum, bir yerlerde çay içiyorum.

işin garip tarafı bunu yaptıkça üzülüyorum bu halime ama bir o kadar da zevk alıyorum.
garip bir durum, paylaşmak istedim.