Nihal Atsız Topal Asker Şiiri neden Bu Kadar Agresif Dedim Normal bir yazım tarzı değil dedim.. ve Hikayesini okuyunca Hak verdim ..
1915 yılının aralık ayı. kışın en şiddetli günleri. türk ordusu 37 yıldan beridir rus ve ermeni işgali altında bulunan kars, ardahan, artvin ve batum şehirlerini rus ve ermeni zulmünden kurtarmak için doğu'ya sefer düzenler. enver paşa komutasındaki türk ordusu allahüekber dağları'ndan aşarak düşman ordularını arkadan kuşatıp imha etmek istemektedir. öncü kuvvetler sarıkamış, selim ve kars'ın yol güzergâhındaki köyleri gizlice seferber ederler. türk ordusu'nun harekete geçtiğini haber alan köylüler, türk ordusu'na yardım etmek için hummalı bir çalışmaya koyulurlar. hayvanlar kesip kavurma yapar, buğday kavurup kavurga, kavut hazırlar, uzun süre bayatlamayan lavaş ekmekler pişirir; çoraplar, kazaklar örer, keçe çarıklar dikerler.
yıllardan beridir ermenilerin ve rusların baskı ve zulmünden canlarına yeten ve tahammül edemez duruma gelen bazı türk gençleri ise rusların, ermenilerin tehdit ve takiplerine aldırmaksızın silahsız, donanımsız olarak köylerinden ayrılır, türk ordusuna katılmak için yollara düşerler.
palasını beline bağlayıp, azığını sırtına alarak türk ordusu'na katılmak için yollara düşen gençlerden birisi de ahmet turan'dır.
ahmet turan, kars'ın derecik köyündendir. iki yıldır evlidir. bir kızı vardır. annesi, babası ve eşiyle vedalaşıp bir gece yarısı köyünden ayrılır.

bütün türk anne ve babalar artık evlatlarının ermenilerle, ruslarla mücadele etmelerine, onlara karşı savaşmalarına engel olmuyorlar, hiç bir eğitim almayan yavrularının cepheye koşmalarına ses çıkarmıyorlardır. çünkü yapacakları başka şey kalmamıştı. rusların fedailiğini yapan taşnak ve hınçak ermenileri ve rumlar gemi azıya almışlardı. türklere yapmadıklarını bırakmıyorlardı. köyleri basıyorlar, insanları öldürüyorlar, mallarını yağmalıyorlar, kadınlarını kızlarını kaçırıyorlardı. halk çâresizdi. ya canlarından olacaklardı ya da sefil zelil yaşayacaklardı. ölmeyi sefil ve zelil yaşamaya tercih ediyorlardı.
ahmet turan'ın da annesi ve babası ona engel olmamışlar, bilâkis ardından su serpmişler dualar etmişlerdi.
ahmet turan, oltu önlerinde türk ordusu'na kavuşur. ona destek kıtaların birisinde görev verilir. ordu hareket halindedir.
türk ordusu aralık ayının son günlerinden aşkale tarafından allahüekber dağı'na yönelir. çok zorlukla çıktıkları dağın üzerindeki platoda tipiye tutulurlar. ordunun büyük bir bölümü donarak şehit olur. sağ kalan askerlerden birisi ahmet turan'dır. hatta birkaç askeri de donmaktan o kurtarmıştır.
komutanı o geceki gayretlerinden dolayı onu çok beğenir ve yanına alır.
türk ordusu, büyük bir talihsizlik olarak düşmanla savaşamadan iklimin azizliğine uğrar ve savaşamaz duruma gelir.
büyük kayıplar veren türk ordusu erzurum'a çekilir. kısa süre sonra destek kıtalarından birkaçı ırak cephesine gönderilir. ahmet turan da bu kıtalardan birisinin komutanının yaveri olarak ırak cephesindedir.