annesini balicilere öptürenlerin başlığı

her gidişimde bana bakıyor beni uzaktan süzüyordu.
bense öylece çıkışa bakıyordum salakçaydı ama çaktırmıyordum onun için geldiğimi.
çünkü korkuyordum.
kızın beni sevdiğine emindim, çünkü hala bana bakıyor her gidişimde gözünü benden ayırmıyordu.
sadece ona doğru döndüğüm anda başka şeyle ilgilenmiş ayağı yapıyordu.
bu kız şeyma gibide değildi.
yani gelip yanıma bana açılamazdı.
o yüzden ilk hamleyi benim yapmam lazımdı.
ama nasıl salakça bişey yapıp kızı kendimden soğutmak istemezdim ama fazlada seçeneğim yok gibiydi.
ya karşısına çıkıcaktım direk , yada telefonuna mesaj atıcaktım.
karşısına çıksam ne derim?
sen beni seviyormuşsun bunları şeymadan mı öğrendim ?
çok saçma hem ters tepki verebilirdi.
ayrıca şeyma olayını nasıl açıklardım ?
mesaj atsam özgüvensiz damgası onu geçtim cevap bile vermeyebilirdi.
kafam çok karışıktı.
bu sefer ne yapacağımı gerçekten bilmiyordum.
bi kızla sevişmek kolaydı,ama sevmek hoşlanmak ve sevil gibi tatlı bi kızı kırmamak zordu, gerçekten çok zordu.
hele benim gibi afedersiniz ayı biri için çok daha zordu.
hayatımda ilk defa bi kıza karşı bişeyler hissediyordum.
aşk değildi belkide aşktı bilmiyorum.
ama sanki hoşlanıyordum yada tatlı olduğu içindi açıkçası karar verememiştim.