Ambulans son sürat ilerliyordu. Zaten hastane'ye de çok uzak değildik. Kız bir an olsun susmamıştı ağlmaya devam ediyordu. Nasıl ağlamasınki anne ve babası kanlar içindeydi Çok geçmeden vardık.
Apar topar doktorlar hemen içeri aldılar.Ben de kızın yanındaydım bir şey olmasın diye.Hâla şoktaydım elimde poşette defter ile hastane'ye gelmiştim aniden. Kız iyi durumda olmadığı için bana sordular akrabası mısın filan kayıt işlemleri için.Ben de kolay sinirlenen biriyim biraz
-Ne kayıdı abiciğim ya ben tanımıyorum bu insanları yardımım dokunur diye geldim. Bırakın işlemleri sonra halledin yazık kızcağız ne halde dedim.
-Kardeşim bizimde işimiz bu yapmamız gerek neyse tamam geçmiş olsun
-Eyvallah sağolun dedim.
Ve beklemeye başladım kızla birlikte sessizlğe bürünmüştü bu sefer. Hiç sesinin çıkmaması beni endişlendirmişti.Ben de hemen bir hemşirenin yanına gittim ve
-Şu kızın da durumu iyi değil galiba bir baksanız iyi olur.
-Tamam geliyorum hemen. Hemşire geldi yanımıza çok geçmeden kız ağlıyordu ama hiç sesi çıkmıyordu bu sefer.
Hemşire;
-iyi misin canım?
Kızdan ses çıkmamıştı hiç.
Hemşire tekrar;
-iyi misin duyuyor musun beni ?
Sanırım kız şoka girmişti.Bir hemşire daha geldi ve kızı boş odalardan birine alıp sakinleştirici yaptılar.Ben de dışarıda bekliyordum. Hemşirelerden biri çıktı yanıma gelip
-Sakinleştirici iğne yaptık 5-10 dakika'ya uyur. Endişelenecek bir şey yok.
-Peki anne ve babasının durumu nedir ? dedim
-Onların pek iç açıcı değil durumları çok kritik geçmiş olsun diyerek gitti.
Odaya girdim yavaşça diğer hemşirede "geçmiş olsun" diyip çıktı.Ben de oturdum yatağın başındaki koltuğa. Telefonumu çıkardım saate baktığımda saat 00.30'du ve 8 cevapsız arama vardı. Evden çıktığımda saat 10' a geliyordu. Hemen odadan çıkıp babamı aradım.