beyler öncelikle şöyle söyleyim bu küçükken yaşadığım olay döngüsü benim şimdilerde asosyal olmamın insanların içine karışamama sebebimdir.
ilkokul 2 lerdeyken çok agresif bir çocuktum sınıftaki herkesle kavga ediyordum günlerden bi günde dersteydik sınıf hocamızda sınıftaydı ben o gün fazlasıyla ishaldim ama hani böyle sıçmaya oturursunda su gibi akar sıçtığını anlamazsın ya aynı öyleydi. bana dersin ortasında öyle bir mide ağrısı girdi ki anlatamam gittim usulca hocamdan tuvalet için izin istedim 3 dakika var dayan dedi ama ben sırada oturamıyorum bile zil çaldı ben çaldığını duyar duymaz susuzluktan ölücekken nehiryatağı bulmuş çita gibi tuvalete yardırdım alaturkaya tam oturdum içliğimi çıkardım ama dayanamıyorum patladım patlıcam tam donu çıkarıcakken pat diye donuma sıçtım gözlerim kararır gibi oldu sınıftada arada saçıyla başıyla uğraştığım çok hoşlandığım bi kız vardı adım çıkıcaktı sınıftada okulun bitmesine de 2 ders kalmıştı .durdum o yaşımda izafiyet teorisini çözermiş gibi planlar yaptım. beyler o zamanlarda okul çıkışlarında etütler olurdu .tenefüstü hala bende sınıf öğretmenimin yanına gittim hocaya dedemin evde tek olduğunu ve etütün olduğunu söylemediğimi izah ettim evim okulun hemen 1 sokak aşağısıydı hoca da biliyordu eve gidip söylemem gerektiğini söyledim hocaya. hocada beni yakından tanıyıp sevdiği için izin verdi bu arada donumdaki sıçmığın kokusunu almış olacaktıki yüzünü buruşturdu ders başlamadan yetiş dedi bana. bende okuldan koşa koşa çıktım paçamdan da arada damlatıyorum yere zütüm taklu taklu koşuyorum zili çaldım dedem açtı kapıyı ama beni gibine takmazdı hoşgeldin bile demediki benim de işime geldi direk banyoya girip taklu içlikle donumu değiştirip kirliye attım pantolunumu da ıslak mendille silip okula geri döndüm okula giderken şehfetli şehfetli yürüyorum zafer naraları atıyorum kafamda we are the champions çalıyor sınıfa girdim böyle havalı havalı yürüyorum ön sıranın hepsi bana bakıp tebessüm eder gibi oldu ben takmayıp yerime geçip oturdum herşey normaldi okulun son dersine kadar taa ki önümde oturan hoşlandığım kız kalemini yere düşürüp eğildiğinde birden ağlayarak hocanın yanına koştuğu ana kadar. hoca beni dışarı çağırdı ve nedense ben çıktığımda kapı kapandığında bütün sınıf hunharca gülmeye başladı. hoca benim bilmediğimi anlamış olacakki gülmemek için kendini zor tutuyordu. içimde neden don olmadığını sormuştu bana hocayla küçük yaşta olmama rağmen samimiydik bende don olmadığını nerden biliyor diye düşünürken kafamı aşağı eğmemle beynimde yıldırımların çakması bir oldu beyler dükkanımı kapatmayı unutmuştum ve şişman olduğum içinde farketmemiştim. direk bakıldığında çükümün başı ve taşaklarım bariz bir şekilde belli oluyordu koridorda yere yıkıldım ve merdivenlere oturdum hoca sınıfa girip olayı düzeltmeye çalışmıştı sanırım.. çok uzattım neyse herkesin yaşadığı bir travma var geçmişinde bende bunu paylaşmak istemiştim