hava biraz yağmurluydu lakin şemsiyeyi açmaya gerek yoktu metrobüse doğru yürüyor ve hayatı sorguluyordum... metrobüse gelmiştim. boştu bir yere oturdum ve yanıma güzel bir bayan oturması için dua ettim. daha sonra 3 kişi indi metrobüse ve bir erkek ve bir bayan ve bir bayan diğer ikisi ilişki içerisinde olacaktı ki bayanlardan güzel olan yanıma oturmaya hamle yapmıştı. yüzü ve yanakları dolgundu ama incecik çıkmış çenesiyle yüzü inanılmaz güzeldi üzerinde siyah taytının üzerine giydiği mor paltosu vardı. yarım yamalak yanıma oturdu. paltosuyla aynı tonlardaki çantasını kucağına kollarınıda onun üstüne koymuştu. herşeyiyle kusursuz güzeldi. sonra bir aralık hafif bi kalkmaya hamle yapıp cebinden samsung marka telefonunu çıkardı. ben, asil duruşumu hiç bozmadan göz ucuyla onun telefonuna bakıyor ve bunu hakkım olarak görüyordum. ağır hareketlerle whatsapp a girdi ve isa'dan gelen mesajın üstüne sağ baş parmağıyla dokundu daha öncelerden beri devam eden konuşmaya isa; çok hastayım. yazmıştı. ve yanımda oturan o şirin kadın cevap verdi geçmiş olsun demişti nen var?... nen var? demişti nen var. o an yanımda oturan melis ölmüş ve içindeki mesude hanım canlanmıştı.ve ben o an ona sarılmak için cebimde ki son on lirayı elimde ki şapkamı hatta sadece küçük bir yerini okumak için ofisten kırptığım gazete parçasını verebilirdim. nen vardı. hangimizin neni vardı ki bu dünyada. ve edirnekapıya gelmiştik ondan ayrılacağımı biliyor ve bunun ekgibliğini bütün benliğimde hissediyordum. şemsiyemi her zamanki gibi ortasından kavradım diğer elimlede şapkamı sıkıca tutup kalkmaya yeltendim. hemen ayağa kalkmıştı ayağa kalktım klagib paltomu düzelttim şapkamı takıp şemsiyemin yarı hilal şeklinde olan kısmını üstüne elimi sivri tarafınıda yere koyup kapının yanına kadar gelmiştim kapının açılmasını bekliyordum kapı açıldı kafamı son kez koltuğa ve ona çevirdim sonra çıktım artık hayatım da ne o vardı ne iki kankası nede isa... şemsiye mi koluma takıp ellerimi cebine soktum ve hızlı adımlarla yürüdüm artık hiç bişey yoktu hayatımda. sadece nen vardı... sevgilerimle dreamer male 29 Kasım 2015 (cumartesi)