Aralarında geçen muhabbeti sadece dinliyordum. Hiç konuşmuyordum. Sürekli konuşuyorlar, gülüyorlar.Ben onlar gibi olamıyordum. Sebepsiz bi huzursuzluk, mutsuzluk vardı içimde. Biraz daha yürüdükten sonra ufak bi kafeye oturduk.Çok geçmeden kızlar bi muhabbet açtılar."Kaslı erkekler böyle karizma oluyor yaa"."Benim için 10 kişinin arasına dalacak bi erkek çıksa direk evlenirim ya hahahaha"

Bunları duydukca bi tuaf oluyordum. Pgibolojik olarak gibik bi durumdaydım.Çevremde duyduğum herşeyi kendime yontuyordum. Arkadaş grubundan bi çocuk "geçenlerde daldım ben 5-6 kişinin arasına"dedi. Millet başta inanmadı.Çocuk kolundaki yaraları gösterdi."Hepsinin gibtim belasını" dedi.. Kızların çocuğa olan tavrı değişti hemen."Nasıl yaptın yaa" demeler falan. iyice bunalmaya başlamıştım ortamdan.