Beyler 30 yasinda bir abinizim. Ve umutsuzluk yakami pacami birakmiyor.

Daha once bircok sefer firsatim olmasina ragmen ulkemi sevdigim icin ayrilmadim. Yine ayrilmak istemiyorum ama oglumun nasil bir topluluk icinde gelisecegi konusunda endiselerim var.

Kultursuzluk almis basini gitmis, 13-20 yas arasi insanlarla anlasabilmek mumkun degil, acaip korkuyorum cunku oglum gordugum cocuklar gibi olursa dove dove oldururum sanirim.

Mantalite hic degismiyor.

Gecenlerde bir resim gordum...

Burasi isvicre desem milyon kisi begenir, burasi bilmem ne desem su kadar kisi kerkinir, ama burasi canim memleketim BOLU!!

Sen de bunu pazarlayacak ticari zeka yok, birak ticariyi akil yok amk. Geleni geceni gibmeye calisiyorsun, cin olmadan adam carpmaya calisiyorsun, gelen bir daha gelmez, ben bunu gibebildigim kadar gibeyim gozuyle bakiyorsun ki o bakan gozunu de gibmek lazim senin!!

Elin oglu adasini pazarlarken gunesin denize battigi goruntunun izlenebildigi yer olarak lanse ederken, senin ulkende tonla bunun ve bundan daha guzel doga olaylari yasanan bir yerken...

Sen gidip langoz ormanlarina nukleer, dunyaca meshur kelebekler vadisine hes yaptiriyorsun.

temiz dusunceli, iyi insanlar gibtirip gittikten sonra, kendi takunuzun pisliginizin icinde bogulup kalacaksiniz bu ulkede...