Aslında tek farkım onun bile bi işe yarayıp oksijen üretmesi ben bunu bile beceremiyorum. Benim tek istediğim insanların gözlerinin içine baka baka konuşabilmek kısa cevaplar vermeden gülerek sohbet edebilmek. Ama biri bana baktığında gözlerimi kaçırıp hemen elimle kolumla kıçımla başımla yüzümü kapatmak kolay geliyo, telefonla uğraşmak kolay geliyo. Mecbur kalıp seldıbına karşılık vermem gerekirse iyiyim deyip yalandan bi gülümseme takındıktan sonra telefonumla uğraşmaya devam etmek olur sonucu. Benim ev dışında aktif bir hayatım yok evde de pc de takılır yemek yer sıçar uyurum, arada bir duş tv kitap. Müzik hep benimle kulaklığım hep benimle. Çirkin de değilim. Gayet geniş kelime dağarcığımda var. Ailemden biriyle tartıştığımda tüm bilgimi kullanmaktan çekinmeyip durmaksızın konuşurum. Gel gör ki bunun milyonda birini okulda yapamam. Hocaya bişey söylemem gerekirse sesim duyulmaz arkadaşlar sessiz olun der adımı farklı isimlerle karıştırır ve bağırmam gerekince de sesim çatlar çünkü en son yıllar önce sesim o kadar yüksek çıkmıştır. insanlae seni merak edip konuşmaya çalışır ve sen iyice gerelirsin bazen ağlamak istersin ordan kaçmak kapşonunu takıp gibtir olup gitmek. Keşke görünmez olsam dediğin çok olur. Sanki yaşam enerjin çekip alınmış, ruhun yok. Öylesine yaşıyorsun. Ama böyle olsun istemedin neden böyle oldu? Çocukkende içine kapanıktın dediler hep kavga ediyodun arkadaşın olmazdı dediler. Peki neden? Diğer çocuklar ottan taktan şeye gülerken sen neden böyle oldun? Sevgi mi görmedin, utandın mı? Yada hiç bişey olmadı belki. Eğer öyleyse neden hala böyleyiz yanlış olduğunu bildiğimiz halde nedem normal olamıyoruz. Ben ekmek alırken gülüp yüksek sesle konuşmak istiyorum belki. Etrafında çok fazla iyi görünümlü insan var hepsi neşeli canlı sen solmuşsun. Pahalı kıyafetler bile giysen sanki üstündekiler yıllardır üstünde eskimiş kıyafetler de herkes sana bakıyo. NEDEN ABi NEDEN BiRi CEVAP VERSiN NEDEN BÖYLEYiZ NEDEN iNSAN GiBi OLAMIYORUZ NEDEN GÜLEMiYORUUZ GENÇLER YOK OLUYOR LAN SiLiNiYORUZ AMINA KOYiM