Adam, dışarıya açılan kapının karşısındaki koridorun gölgesinde oturuyor olmalıydı.
Bir kaç metre ötesindeki taş bir yolun üzerine uzanmış bir kadını seyrediyordu. Onları, sert bir eğimle, ağaçsız, inişli çıkışlı bir düzlük ve bir ırmağın kıyısındaki tarlalara kavuşan bir bahçe çevreliyordu. Irmağa değin tüm manzara görülebiliyordu. Bunun ötesinde de, ufka doğru belirsiz bir boşluk, denizinki andıran sisli bir sonsuzluk vardı.
Kadın ırmağın karşısındaki yamacın doruğunda bir gezinti yapmış ve daha sonra şu anda bulunduğu yere geri dönmüş, koridorun karşısında, güneşin altına uzanmıştı. Ama kadın, adamı göremiyordu. Yaz güneşinin kör edici ışığı, evin içindeki gölgeyi seçmesini önlüyordu.
Gözlerinin yarı açık mı yoksa kapalı mı olduğunu söylemek olanaksızdı. Uyuyor gibiydi. Güneş şimdiden oldukça yakıcıydı. Üzerinde açık renkli ipekten, ön tarafında belirgin bir yırtmacı olan bir giysi vardı. ipeğin altındaki bedeni çırılçıplaktı. Giysinin rengi yıkana yıkana atmış olmalıydı.