Bazı yerlerde şehir hızı max hızının belki 2 katına çıkarak tekrar apartmana ulaştık ve kapıya dayandık. Bu sefer bu kapı açılmadan oradan hiçbiryere ayrılmayacaktım. Zile bastım. Kısa bir süre sonra kapı açıldı. Açan Mesut amcaydı. Başsağlığı dileyip Çağdaşla görüşmemizin mümkün olup olmadığı sorduk. Kendisi bizi çok severdi. içeri davet etti. Kendisi odasında dedi. Hemen odasına girdik. Çağdaş yatağa oturmuş gözlerini duvara kitlemiş boş boş bakıyordu. Bizim geldiğimizi farketmedi sanıp yanına doğru giderken bir anda aynı noktaya bakarak
-‘’Size gelmemenizi söyledim beni dinlemediniz artık yapabileceğim bir şey yok’’ dedi. Dedikleri tüylerimi ürpetmekle birlikte neden böyle bir şey dediğini anlamlandıramamıştım. Yavaşça gidip yanına oturdum. Sarılmaya çalıştım ancak hiçbir tepki vermiyordu. Tolga da diğer yanına oturup geçicek kardeşim bak biz burdayız tarzı cümleler kurarak onu teselli etmeye çalışıyordu. Ama hala hiçbir tepki vermemişti. O anda odasının çok pis koktuğunu farkettim. Hem hava almasını hemde biraz açılmasını sağlamak için dışarı çıkarmak aklıma geldi. Kalkıp hazırlan hadii çıkıyoruz dedim. Yine ses yoktu. Tolgayla kolundan tutup ayağa kaldırdık. Yaptıklarımıza ne itiraz ediyor ne de tepki veriyordu. Hadi gel bizimle diyip arabaya zütürdük. Her zaman 3 ümüzün oturduğu kafeye gittik. Kahvaltı yapmak için. Poğaçala ve çaylarımız gelmişti ancak Çağdaş elini bile sürmüyordu. Biraz zorlasakta donuk bir sesleyemeyeceğini söyledi. Bir gariplik vardı ama ne! Hesabı ödemek için kasaya doğru yönelirken arkamdan Tolga da geldi. Yanıma yaklaşıp Hasan dedeye gitmemiz gerektiğini söyledi. Bende düşünmüştüm bunu ancak belki üzüntüdendir diye vazgeçmiştim. Aynı şeyleri Tolgaya da söyledim. O ise üzülen bir insanın hali değil bu gel zütürelim en azından varsa bişey anlar yoksa bile tedavimize devam ederiz dedi. Makul bir fikirdi. Elinde sonunda gidecektik zaten dedeye. Yanımızda Çağdasında bulunması çok daha iyi olurdu. Hesabı ödeyip Çağdaşın yanına geri döndük ancak söylediği sözler kanımı dondurmuştu:
- ‘’Buyrun gidelim ama faydası olmayacak bu sondan hiç kimse kaçamaz!!’’