birkaç gün normal geçti. kızın yüzüne bakamıyorum. sanki herşey bi anda ortaya dökülecek gibi recebe de hala binlikler düşünür oldum. yavaş yavaş aklımdan gitti yaşanan kuru depodaki olay. bir gün sabah yine sabahın köründe işe gidiyorum zaten maksadım biraz da çalışmak nasıl bişeymiş onu görmekti. saat 6 falan. simit satan bi amca var onun orda oturuyorum taburelerin üstünde. çay simit yapıyorum sonra zaten vardiyam başlıycak. hava aydınlık ama kuş uçmuyor öyle erken geliyordu bana. baktım arabasıyla recep davarı ve kız arkadaşı geldi. kız arkadaşına takma isim kullanmayı unutmuşum. ayşe diyeyim ona da. baktım ayşe ile recep indiler arabadan kaçamaklı bi bakış attı gördü tabi bizden başka insan da yok ki ortalıkta. neyse koridora geldim içeri giricem fişleri takıp yiyecekleri derin dondurucunun olduğu yerden getirecem. çok rahat ama kafam artık o kadar garip olmuyorum onu görünce. recebi bi gibsem de rahatlasam diyorum (mecazi anlamda). rezil etmek istiyordum adamı. neyse derin dondurucunun olduğu yer de biraz tenha. hele sabahları zaten dondurucu önü kasalarca hamburger ekmeği var onların arasından giriyorsunuz dar bi koridor. hatta o kasalardan oturmaya yer yapmışlardır biri iş yaparken diğeri bekler bazen. biraz da laga luga olur çünkü sizin gördüğünüz kısımlarda bize soluk aldırtmaları için ufak kaçamaklar iki muhabbet yapalım diye oraya gideriz bi bahane bulup.