uyuşturucu, yasa dışı madde, dalga, zamazingo, kamil vb adlara sahip insanın .mına koyan bir nesneden bahsedicem size bu entryde. liseli kardeşlerim kulak versin ve ibret alsın.

ben bu tür maddelerle çok erken yaşta tanıştım. ne ailevi sorun, ne mutsuz bir çocukluk dönemi, ne sorumsuz/ilgisiz/sevgisiz ebeveynler ne de başka olumsuz durumlar etkili oldu bu maddeleri kullanmamda. tamamiyle merak duygusu ve birazda arkadaş ortamıyla bulaştım bu bataklığa.

her şey esrarla başladı, henüz 16-17 yaşlarındaydım ilk esrar içtiğimde. esrar aslında uyuşturucular içinde en masumu.

sonra 19-20'li yaşlarda hap(extacy-halk arasında şeker) ile tanıştım ve tam anlamıyla kendimi bu maddeye kaptırdım. öyle ki bir aralar 2-3 ay süreyle neredeyse her gün kullandım ki biz buna "patlamak" diyorduk.
halimiz vaktimiz yerinde olduğundan hap almak için yeterli maddi kaynağım vardı ve belki de paranın sorun olmaması daha da kolaylaştırdı bu bağımlılığı.
kızlı erkekli patlıyor, geceleri yazlık, yayla evi veya boş evlerde partiler düzenliyor çılgınlar gibi kendimizden geçiyorduk. senelerce bu maddeyi kullandım.
hapın herhangi bir krizi veya kullanılmadığı zaman yoksunluk çekilmiyor lakin her gün kullandığınız için pgibolojik olarak bağımlı hale geliyorsunuz. boş kafa çekilmez oluyor.

"hayatta her şeyin tadına bakacam" düşüncesi bende etkili oldu ve her şeyi denemeye başladım ve kokainle tanıştım. sanıldığı gibi burundan almıyorduk çünkü burundan alacak kalitede taş(kokain) bulmak zor veya daha pahalıydı. pet şişe üzerinde bir takım işlemler yaparak alüminyum folyo, sakız, tükenmez kalem dışı yardımıyla susuz bir nargile yapıp o nargilede yakıp içiyorduk. gün geçtikçe karanlığa gömülüyor, gün geçtikçe asosyal bir kişilik oluyordum.

derken uyuşturucu maddelerin en kahpesi olan eroinle tanıştım. bu entry'de zaten bu zehirin nasıl bir oruspu evladı olduğunu anlatmak için giriyorum.
eroini hiç damar yoluyla almadım. burundan çekerek veya folyo üzerinde yakarak kullandım.
ilk başlarda öylesine hoşuma gitmişti ki. tam anlamıyla esiri oldum.
günlük yaşantımın her anında kullanmaya başladım.
sevişirken saatlerce boşalamıyor "allahım ne olur artık boşalayım" şeklinde yakarıyordum.
ilk başladığımda günde 1 paket, sonra ki haftalarda 2 paket daha sonra 3 paket, 1 ay sonra 1 gram veya daha fazla kullanmaya başladım. doz her gecen gün artıyor ve artık para yetiştiremez olmuştum. sayısız cep telefonu ve 8 tane laptop sattım sırf eroin almak için.
eroin beni öylesine esir yapmıştı ki ömrümde "yapmam" dediğim şeyleri yaptım onun için. ailemin parasını çaldım, sağdan soldan borç para istedim ve en utancı, nişanlıma doğum gününde aldığım yüzüğü çalıp sattım. artık kendimi tanıyamaz hale gelmiştim, tam bir karaktersiz olmuştum öyle ki gazetelere "doktordan az kullanılmış karakter alınır" şeklinde ilanlar verecektim. artık buna dur demenin zamanı gelmişti ve eroin bulamayacağım bir şehire gittim. kendimi arkadaşımın evine kapatarak kendi çabalarımla bıraktım. 5-6 ay falan hiç ağzıma sürmedim ama eroin o kadar sinsi ki hiç ummadığım anlarda hep karşıma çıktı ve yeniden başladım.
sonra yeniden bıraktım sonra yeniden başladım. bir bıraktım bir başladım hep. şu an 1 senedir temizim.

eroin insanı kaçak bir hayata mahkum eder. insanlardan, sevgilinizden, anne ve babanızdan kaçar ve yalnızlığa mahkum olursunuz. çalışamaz, okuyamaz ve günlük işlerinizi yerine getiremez bir hale gelirsiniz. hayattan soyutlanır ve tamamiyle hayatınız eroin olur. eroin almak için karısını satan adamları gördüm, evinin eşyalarını satanları gördüm, yoksunluk krizi nedeniyle intihar edenlere şahit oldum, bir paket eroin için kendi bedenini pazarlayan genç kızlar gördüm, bir caminin tuvaletinde elinde şırıngayla ölen genç insanlar tanıdım. eroin tamamiyle aptallık ve pişmanlıktır. eroin kaybolan yıllardır. uyuşturucunun her türlüsü insanı insanlıktan çıkartır. "bir kereden bir şey olmaz" veya "ulan ne olacak be bırakırım ben" demeyin. çünkü eroin bu ve inanın sizden daha zeki. bir kere kanınıza bulaştımı size hükmediyor. esrar ve hap eroin için bir basamaktır sadece, onları kullanmak bir basamak daha karanlığa inmektir