yalnızlık zor beyler

üniversitedeyim ve lisedeyken beni satmış bir arkadasımla aynı evde kalmak zorundayım neyse affettim çocugu ama aslında geçen yine sattı beni. yeni koca şehirde sırt sırta verebileceğim yediğim içtiğim ayrı gitmeyecek bir arkadaşım yok. asoyal değilim ama çevremdeki herkes yalancı ve çıkarcı. vizeler açıklanana kadar not atmayan arkadaslarım vizelerden sonra kanka gel nargile içelim falan demeye başladı. ben sanırım öğrenci evindeki samimiyeti tadamıcam hiç. seneye tek başıma eve çıkıp en azından kendi kendime yeterim diye düşünüyorum. size danışabileceğim birşeyde yok çünkü başka seçeneğim yok.