20 gün oldu çok değil. Burada bana yardım eden panpalarım oldu beni dinlediler hatta ortak problemler yaşadığımızı anladık. Sövdüklerimiz de oldu , yardım etmeye çalıştılar ve söz dinledim. Bi sabah uyandım boş boş tavanı izlerken fark ettim ki gerçekten hayatım gittikçe taktanlaşıyor. Çok sevdiğim bi arkadaşımı da kaybetmiştim bundan bi kaç gün önce, onu kaybetmek bişeylerin farkına varmamı sağladı. Hiç birimizin garantisi yok ne zaman ölürüz bilmiyoruz ve hayat bu kadar karamsar olmak için çok kısa. Birileri gidecek bazen en sevdiklerimiz annemiz babamız kardeşimiz ama mutlaka kaybedeceksiniz bunu yaşayacaksınız. Belki en az yarayı almak için yada arkada gözü yaşlı birileri bırakmamak için kapatıyosunuz kendinizi insanlara. insan doğası bunu gerektirir acı da yaşamın bi parçası önemli olan bunu atlatıp nefes aldığınız her dakikanın tadını çıkarmak şükretmek. Artık o nefesi alamayanlar için daha içten nefes alın bunu ziyan etmeyin. Sizi tabi ki özleyecekler en azından anne babanız özleyecek. Ama arkanızda sizi seven sizi tanıdığı için minnettar mutlu dostlar bırakmak neden kötü olsun ki ? iyi insanlar tanımak zor artık bulunca da kaybetmemek için elinizden gelen herşeyi yapmanız gerekiyor. Ben bugün kaybetmek istemediğim o sayılı insanlardan birine teşekkür etmek istiyorum çünkü şuan mal mal oturup ağlamıyorsam neden yalnızım diye yakınmıyorsam bu onu sayesindedir. Teşekkür ederim kltgn

Ve beni dinleyip yardım etmeye çalışan panpalarım sizlere de teşekkür ederim moby monster dick alman imparatoru grinin 51 tonu neobir zencii