bu çıkan bir ağızdan çıkan sesti. bir kelimeydi. bu kelime "günaydın" kelimesiydi. öyle bir söyleme şekliydi ki bu, çok huzur ile dolmuş gibi hissettim kendimi. arkamı döndüm ve seher arkamdaydı. bakkal mahmut amca "günaydın evladım. uğur abin ile çalışmaktan memnun musun?" diye sordu. seher "yani ben memnunum. zaten kendi bölümümle ilgili bir işte çalışıyorum şuan. stajmış gibi hissettiriyor." dedi şakayla karışık bir şekilde. sonra beni gördü. "sana da günaydın. alındın değil mi sana demedim diye?" dedi. ben biraz rahat ve biraz esprili bir şekilde "ee heralde. ben de insan değil miyim? sonuçta yeni tanışmış olsak bile böyle soğuk davranamayız birbirimize" dedim gülümseyerek. kız gülümseyerek "bu arada bilgisayar için tekrardan teşekkürler seher." dedim. oysa adını bile sormamıştım. ismini yanlışlıkla ağzımdan kaçırınca biraz tırstım tabi. ama seher "ben de deathburn." dedi. adımı nerden öğrenmişti amk? seher "dün uğur abi mesaj attı. bana teşekkür etmeye gelmişsin adını oradan öğrendim. sende muhtemelen o şekilde öğrendin." dedi. ben "o zaman tanışmış sayılırız. memnun oldum." diyip elimi uzattım. o da "ben de" dedi ve gülümseyerek elimi sıktı. ellerine dokununca çok vurulmuşa döndüm. o sıcak ellerini tutarken ve gülümserken öyle büyülenmiştim ki, birden telefon çaldı. o an kurduğum hayaller birden yarıda kesildi.