burda en kral salaklığımızı anlatıyoruz

6-7 yaşlarındaydım. delikanlıydım sokağa çıktım mı eve girmek bilmezdim, mahallenin bütün duvarlarına izimi bırakmıştım böyle tabi sürekli dışarda olunca. ama o gün ne olduysa ak yapmadım çişimi. saaat gene baya ilerlemişken, annem artık balkondan inletince mahalleyi eve gitmem gerekti, maçı bıraktım çok küfür yedim içime oturdu. neyse konuyu değiştirmeden. hayvan gibi çişim varmış ak haberim yok, maç yapmaktan aklıma gelmemiş. yolu yarıladım. yok illa çıkıcak bin. ben tuttum kamışı artık mahalleden öyle yürüyorum. nasıl sıkıyorum ama. mahalleninde sevilen biniyim herkes tanıyo beni. görenler (50 yaşında amcalar falan) pıççık hareketi yapıp gibime uzanıyo ak. ben o halde tuttum o çişi. ev 8. katta. bindim asansöre. artık ölecem ama kafayı yicem. çocuğum olmazsa o gün yüzündendir binler. 1. kat. 2. kat.3,4 derken 5. kata geldik. aga akmaya başladı... yapcak bişi yok, akıyo. saldım bende, ama nasıl akıyo. her yer sapsarı oldu sel zütürüyo ak asansörü, pakistan gibi. neyse asansör çıkmaya devam ederken 6. katta durdu huur çocuğu asansör. kapı ağır çekim açılmaya başladı. yavaaaaş çok yavaaaş, görüntü gitti geldi.. zeynep abla; ilerde evlenmeyi planladığım kadın, çocuklarımın anası olacak kadın, 6-7 yıllık hayatımı adayabileceğim, okulu bırakıp tornacı olabileceğim kadın açtı kapıyı. yüzüme baktı. bende baktım. sonra gözleri yavaş yavaş aşşağıya inmeye başladı. bu arada ben işemeye devam ediyorum. bi kere akmış durdurmanın imkanı yok. sonra hiçbir şey demeden, gene ağır çekimde kapıyı kapattı. asansör yukarı çıkmaya başladı. 8. kata geldiğinde ben aaağğnneeee diye ağlayarak kapıları yumrukladım ama ne çare. olan olmuştu artık. alkole sigaraya o gün başladım binler ben.

salaklık değil la bu. en büyüğüde değil başıma gelenlerin ama çok koydu binler anlıyomusunuz