Biriyle konuşup dertleşmeyeli uzun zaman oldu. Yaşanılan, yaşanmakta olan ve belkide yaşanılacak şeyleri yazdığım uzun bir kaynağa sahip oldum kendimce. Buraya yalnızca içimi dökmek istiyorum...

Her insanın mutlaka bir derdi vardır. Olmasa bile insanoğlu kendine bir dert yaratmak zorundadır. Bu hayatın işleyişi ve mental anlamda insanın doğasında olan bir gerekliliktir malesef. Her neyse.. Bende çevremdeki kalabalıkta yalnız kalmış; ezik, kendine güvenini iyice kaybetmiş ve tabiri caizse masivadan tecerrüd etmiş bir ruh halindeyim uzun bir zamandır. Sevginin değerinin olmadığı, saygının son derece dibe battığı, vicdanın insanlık tarihinden silindiği bu dönemin belkide son neferleri arasında yol almaktayım-almaktayız. Çaresizliğin içinde yaşamaktan artık sıkılmış, bütün dertlerin bir bir üst üste gelmesinden, hayatın sillesini yemekten, insanlardan kazık yemekten, büyük korkular yaşamaktan ve en önemlisi giderek benliğimi kaybetmekten bıkmış durumdayım. Hem fiziksel hem ruhsal anlamda zayıflamaya başladım. Hastalıklar, üzüntüler, sıkıntılar, yorulmalar... Hepsi = 10 kilo.. Az gibi gözüksede 59 kilo bir insan için heralde fazla olsa gerek... Görenlerin bunu yüzüme söylemeside artık pek canımı acıtmıyor, eskiden olsa muhakkak alınırdım : ). 3 yaklaşık 4 yıl içerisinde hayatımın resmen gölge zonuna girdiğini görüyorum, malesef..
Neyse fazla dillendirmeninde bir manası yok bu durumun aslında, içimden geldi bir an, yazmak istedim. Fakat ne olacağını çok merak ediyorum. Nereye kadar gidebilirim böyle? cidden bilmiyorum... iyi geceler.