21 yaşında Üniversite 1. sınıf öğrencisiydim geçen yaza kadar. Devam etseydim şuan 2. sınıf olacaktım ama devam etmiyorum , edemiyorum.

Geçen yaz tatili değerlendirip istanbula ailemin yanına gittim.Her şey güzel zannederken babamın iflas ettiğini kışı tek oda da elektrikli bir soba ile geçirdiklerini öğrendim kardeşimden. Babam 58 yaşında bu saatten sonra çalışamaz dedim işe başladım. Bütün hayallerim mahvoldu yıkıldı yandı. Sevgilim terk etti arkadaşlar falan kimse kalmadı. Geçen kardeşimin feysinden kız arkadaşıma bakayım dedim ne yapıyor üniversite de ev arkadaşımla sevgili olmuşlar. Allah mutluluk versin diycek birşeyim yok ama vallahi ben bu hayatta kimseye kötülük yapmadım. Eski halime dönmeye başladım. Kilo alıyorum falan derken şimdi birde astım çıktı. Onunla uğraşıyorum.iş yerinde biraz dert oluyor ama yApıcak birşey yok. Allah bana bunu reva görmüş.3 saat öncesine kadar sefaköyde bir matbaada çalışıyordum. Belki 2-3 yıl sonra ayda 5000 bin liraya işim olacak karım olacak hayat bana gülecek diyordum.Ama olmuyormuş beyler. Bugün size içimi dökmek istedim. Allah yüzünüze gülsün kardeşlerim ne sevgiliden ne arkadaştan sevgi bekleyin.Tek gayeniz aileniz olsun.Şimdi az birikim yapıyordum kardeşime özel ders aldırıp iyi bir üniversiteye yollamak için o da olmadı. Kader böyleymiş. Kendinizi iyi bakın