tansu çillerin erzurumda unutulmaz gafı

Zamanın birinde siyasinin biri "pıttığım feda olsun" der. Halk da "pıttığa döşeyecekmiş gibi" sevinir...
Siyasi "pıttığım feda olsun, fıttığı alacan AMA bi kere ellerim der. Sonunda pıttığa döşeyecem diye halk, bi kere elletir... Pıttık halkın gözünde büyütülür, halk pıttığa ulaşmak için arzuludur... Bu sefer de siyasi, "pıttık bu ! bi kere ellemeynen verilir mi, dön bi kere daha avuçlayacam" der. Halk, döner ve avuçlatır... Artık pıttık gelecektir... halk pıttık umuduyla yatar kalkar... Siyasi gene gelir "pıttığı istiyor musunuz?" diye sorar. Halk, istiyoruz yahuuu, hüloooggg v.s. diye naralar atar... Siyasi, "pıttık bu değeri paha biçilmez, istiyorsanız vereceksiniz." der. Halk, bi kere pıttık yoluna sevk edilmiştir bu yolda ellenmişliği, avuçlanmışlığı vardır bi kereden birşey olmaz der ve döner... Siyasi geçirir... Halk, zütü teslim etmiştir ama karşısında daha değerli olan "pıttığı" alacaktır...
Gel zaman git zaman "pıttık" verecek olanlar ortada gözükmez... halkın gözü yollardadır... Siyasi çıkar yine gelir... halk, toplanır "pıttık mı geldi" diye... Siyasi "pıttık gelecek ama biraz daha vermelisiniz" der. Halkın arasında biri "sizi kandırıyorlar bunlar gibip gibip birşey vermez" der ama halk ona "sus, vatan haini sen ülkeni sevmiyorsun, sen bir pıttığa bir zütü çok görüyorsun v.s." der... Siyasi sağlam bir geçirme daha yapar... halk endişeli olsa da "pııtık gelecek dertler bitecek" diye düşünür...
iktidar değişir...
Yeni siyasi gelir... Halk, "pıttık istiyoruz" der. yeni siyasi "tamam, okey veriririz ama siz daha önce bana birşey vermediniz ki der" Halk, yeni siyasiye de döner... yeni siyasi iyice bi kökler... Yeni siyasi, bir süre sonra yeniden gelir... "yahu der bakın filanca köye gittim bir verdiler sizden daha iyi verdiler, iyi vermeyene pıttık yok" der. Halk, "iyi verme yarışına" girer... Artık ellemek, avuçlamak basittir vermek dahi basittir... Halk, "iyi verme derdine" düşer... Veren verenedir... "En iyi ben verdim pıttığın ucundan gördüm" diyenler çıkar aralarında... iyice, iyicene, en iyi şekilde verme yöntemleri aranır... Yeni siyasi halinden memnundur; "pıttık alma sevdasına" düşen halk, verme sevdasına düşmüştür...
Aradan zaman geçer... halk bakar pıttık gelmiyor... Yeni bir siyasi daha ortaya çıkar "bunlar vermedi ama pıttığın en iyisini ben verecem" der.
iktidar yine değişir...
Bu yeni yeni siyasi de "eee ben size diğerlerininki gibi normal pıttık vaad etmiyorum son kalite pıttık vaad ediyorum o yüzden o yüzden gelip her hafta vereceksiniz, en iyi verenler arasında yıl sonunda bir değerlendirme yapılacak ve onlar pıttığı alacak" der... Halk, pıttık yolunda baş koymuştur... Pıttık davasının artık "nedeni, niçini, nasılı" sorgulanmaz... Her hafta verilir... vermeyenler linç edilir... Halk, birbirine girer "en iyi ben verecem" diye... Filanca veriyorum deyip vermiyormuş diye ihbar eder... kimi alicek, kimi sülalecek kimi zütünün yanında malını, mülkünü, kalmayan onurunu haysiyetini de alır vermeye gider...
Ve yıl sonu gelir... Pıttığı almaya hak kazananlar açıklanır... Hagibtir ! Pııtığı almaya hak kazananlar Halk değil !!! Bu yeni yeni siyasinin akrabaları, yakınları, iş yapan kimsler, burjuvaziden 3-5 kişi, ecnebi yatırımcılardan 3-5 kişi... Halktan 3-5 kişiye de bıttığı görme, 2-3 kişiye de pıttığa dokunma hakkı verilir... Bunlar gördü ya elledi ya... Sanki pıttık onların emrine amede gibi anlatırlar... halka sabredin hepiniz göreceksiniz hepiniz elleyeceksiniz hepiniz bunun tadına bakacaksınız der...
ASLINDA UZUN DEĞiL... YÜZLERCE YILDIR SÜREN HiKAYE iÇiN BU KADAR YAZI AZ BiLE...
Öte yandan halk hala pıttık derdindedir... züt folloş olmuş kimin umrunda... pıttık gelecek dertler bitecek !!!