Gece'nin karanlığı çökünce, bir hamal gibi yüklenir yüreğim hatıraları.. Ne kadar belli etmek istemesemde yoruldum.. Hüznün rengi ile boyadım kalbimin duvarlarını.. Kendimi dış dünyadan soyutlaştırmaya devam ettikçe, benliğime işledi bu karanlık..

Bitap düşürdü beni ihanetin.. Bu halimin sorumlusu sensin, ben kuklan, cevremdikler ise üç maymunu oynayan seyirciler.. Ne kadar yapmacıklar.. Sahte gülüşler, sahte teselliler.. Hepsinden kaçmak icin maskeler ardına saklandım..

Hüznün rengi çöktü yine geceme.. Yalnızlığımda arar oldum aydınlığı.. Yıkık dökük eserin ile övünebilirsin artık..!!