O günden sonra babasının öldüğü gün kendisine başsağlığı dilemem dışında onunla medeni bir muhabbetimiz olmadı.

Yaşadığım bu olayları anlatmamın sebebi şu şudur diyerek okuyan panpalarımın zekalarına hakaret etmek istemiyorum. Fakat şu bir gerçektir ki küçük yaşlarda özenerek başımıza gelmesini istediğimiz bir çok şey aslında hiç de uzaktan göründüğü kadar hoş değildir.

Belki içinizde güzel bir tecrübe yaşamışsın ama kendi aptallığından dolayı sıkıntı etmişsin diyenler olabilir. Ama çocukluktan beri aldığımız manevi eğitim, Anadolulu olmanın verdiği bazı özellikler ve değerlerimiz aslında bizi bize uymayan hareketler yapmaktan men eder. Aslına uymayan, doğal olmayan her şey de bir şekilde insanın karşısına çıkarak hayat kalitesini düşürür.

Her işlediğimiz günahta şeytan bir tane okunu kalbimize atar, eğer hemen tövbe istiğfar la bu günahtan arınmazsak oku isabet ettiği yerden çıkan kan kurur ve yaraya dönüşür. Bu küçük küçük yaralar zamanla birleşerek kalbimizin etrafında bir kurum gibi bağlanır.

Bu anlatımdaki kalp kan ok gibi benzetmelerin manevi anlamlarını anlamayacak olan arkadaşlar gülmeye devam edebilirler.

Umarım yaralarınız kuruma dönüşmez ve umarım "hiçbir şeyden pişman değilim" diyerek kibirlendiğiniz değil "çok hata yaptım ama dersler de çıkardım" diyebileceğiniz olgunlukta bir hayatınız olur.

Okuyan bütün kardeşlerime teşekkürler. Pişmanlık denizime eklediğim damlalar olan birçok başka olaylardan bazılarını anlatacağım başka hikayelerde görüşmek üzere.
Saygılarımla efenim.