o zamanlar lisedeydim.

sevgilimin evine gitmiştim bir defa. annesi babası çalışıyordu. onlar gelene kadar bunu kucağa alıp kerkiniyorduk.

danalar birbirine sürter ya, öyle bir anlayışımız vardı. böyle tatmin olyorduk. ama konu bu değil işte.

bir defasında bunun evine gittik yine. benim tuvaletim geldi; girdim sıçmaya.

işimi bitirirken taharet musluğunu açtım. zütüme tazyikli su değince çok mutlu olurum. kuvvetli tazyikle yıkarım zütümü hep. işte neyse tam tazyikli suyu açtım böyle bunun vanası bozuldu amk.

kalktım vanayı düzeltmeye çalışırken, foşşşşş bütün su fışkırmaya başladı üstüme. biraz ıslanmayı göze alarak mücadele ettim ama vanayla uğraştıkça suyun tazyiği iyice arttı. üstüm başım ıpıslak oldu. tuvalette yerlerde su birikmeye başladı. çoraplarım, paçalarım hep su oldu. her şey kontrolden çıkmıştı amk artık.

baktım olacak gibi değil. çıktım tuvaletten dehşetle. zütümü topladım ve "zehra benim çok acil işim var" diye seslenip kaçtım evden. cidden çok korkmuştum ama. annesi babası da gelmemişti. zehra nasıl başa çıkacaktı bilemedim. çünkü iş çığrından çıkmıştı.

sonra apartmandan hızla kaçıp zehra'ların daireyi seyretmeye başladım korku ve dehşetle. zehra sinirle kendini balkondan atar mı diye düşündüm. bu sular apartmanın içinden dökülmez mi amk dedim kendime. evleri su basınca babasına söylemez mi; söyleyince de ya onu, ele verirse de beni gibmez mi. zehra bundan sonra okulda belamı gibmez mi gibi bir sürü soru geldi aklıma.

kafayı yiyecek gibiydim.

sonuç: evi su basmış. ben tuvaletten çıktığımda öyle tazyik yoktu diye yalan attım ama zehra inanmadı amk. erkeklik gururumu ayaklar altına alan bir konuşma yapmıştı, sonra konuşmadık. evi su basmış ama benim korktuğum kadar değil. apartmandan birisi gelip müdahale etmiş bu işe.

bu da böyle bir anımdı hamidolar.

anafikir: sevgilinizin evinde sıçmayın. insan kendi bildiği tuvalette sıçmalı.