evet beyler kızılayı gezen bilir. komünistlerin ve pkklıların taka toplanan sinekler gibi toplandıkları bir heykel vardır konur sokağın başında. bu heykelin adı insan hakları heykelidir.

Bir gün dostlarım ile geziyorduk ve ben bu heykeli üzerine afişler yapıştırılmış, resimler çizilmiş, kısacası dıbına koyulmuş olarak gördüm. insan hakları heykelinin tüm haklarını ihlal eden huur evladı komünistlere bir kere daha kızdım.

gittim heykele nazikçe yaklaşıp "nasılsınız?" dedim. heykel önce bi şaşırdı bu denişik ne yapıyo diye düşündü. bir insan heykel ile konuşur muydu hiç? heykeller yalnız ve gururlu olmalı idi. fakat bu heykelim üstündeki afişleri söküp biraz da temizlediğimde heykel dile geldi: ah beni sonunda kurtardınız. ben aslında lanetlenmiş komünist bir kadındım. hijyenik ve vatanını seven bir erkek benim için iyi bir şey yapana kadar taşa dönüştürülmüştüm." dedi ve boynuma sarıldı.

ben de bunu eterle bayıltıp gibtim.

özet: heykeli canlandırıp gibtim.