Nasıl yıkıldım nasıl kıskandım. Ece nerdeyse 1.50 bir kızdı. Bana göre esmerdi. Ne bileyim o an uydurabileceğim çok fazla eksi yönü vardı. Ali yi benden önce tanıması çok kötüydü. Daha da acıdı içim. Yurda gidince dakikaları saymaya başlamıştım. Saat 9 olduğunda koşarak gidecektim bara. Öyle garip hissediyordum ki. Kıskançlıktan mı meraktan mı bilmiyorum dakikalar geçmek bilmiyordu.
Akşam olunca giyinip yine bara gittim. Bu kez oradaydı mekan da bomboştu. Yanına gittim müziği durdurdu. Bana gülümseyerek birşeyler söyledi. Normalde sevgilisi var diye ayıplardım o gülümsemeyi. Ama kocaman gamzeleriyle resmen dört yanaklı bir adam duruyordu karşımda. O an delice aşık oldum elim ayağım birbirine dolandı. Yine konuşmaya başladık. Saatlerce konuştuk. Gözlerimiz hep birbirimizi takip etti. Saat 1 e doğru hazırlanmaya başladım.
" Nereye?" dedi. Yurda gidiyorum demeye çalıştım el kol hareketleriyle.
" Kal. " dedi.
" Gidecek yerim yok. 1 den sonra yurt almaz beni. " dedim
" Sokakta kalmazsın. " dedi.
Ben de oturdum yerime. Ece annesiyle yaşadığını söylemişti. Veya O Ece ye söylemişti.

Devam edecek.