" Ece ne olacak? " dedim.
" Aşk kolay bulunmaz ama kolay kaybedilir. " dedi sadece. Ben de sormadım. Uyuduk birlikte. Sabah Ece arayıp uyandırdı Ali yi. Birlikte sessizce çıktık evden. Taksiye bindik. Takside beni kollarının arasına aldı. Kulağıma eğildi. " Beni arayacaksın. Bu numarayı unutmayacaksın. " dedi. Numarasını fısıldadı.
Taksiden inerken " Asla. " dedim.
Ece'nin yüzüne bakamazdım.
Ama ona verdiğim sözü kendim tutamadım. Dört gün sonra yine bara gittim. Bu kez 12 gibi oradaydım. Bir saat sonra barın iç kısmına geçtim. Ona sarılıp " Yine gidecek yerim yok. " dedim. Kucaklayıp deske oturttu beni. " Orada bekle o zaman. " dedi.
Saatler sonra yine beni sırtına atıp taksiye bindirdi. Birlikte yine eve geldik. Bu kez herşey farklı ilerledi. Ona dur demedim. O da hiç tereddüt etmedi.
Sonra bir anda omuzlarımdan tuttu. " Sen iyi misin? " dedi. Nefes almıyormuşum gibi panik vardı. " Ne var? " dedim.
" Neden ilk olduğunu bana söylemedin?" dedi. Sonra da cevabını dinlemeden beni kollarına alıp benimle uyudu.
Sabah öperek uyandırdı bana süt hazırlamış. Elleriyle giydirdi. Saçlarımı taradı. Birlikte okula gittik. Herşey değişti sanmıştım.
" Sen önden git. "dedi.
Beş dakika sonra Ece'yle sınıfa geldiler. Bizimle derse girdi. Tüm ders birbirlerine sarıldılar. Çok mutlu görünüyorlardı. Ağlayarak dersten çıktım.
Sonraki tüm akşamlar hep O'nun yanına gittim. Okulda Ece'yle olan derslerime girmeyi bıraktım. Her günümü Ali'ye ayırmıştım.