Yatağa yatmıştım ama sabah kadar uyumadan düşünmüştüm. Gün aydınlanırken üzerimi giyinip küllerin olduğu poşeti yanıma aldım. Motora atlayıp deniz kenarına gittim. Henüz insanların yeni yeni uyandığı saatlerdi. Poşetin küllerini denize boşalttım. Daha sonra poşetin içine taş koyup uzağa fırlattım. Tüm delillerden kurtulduğuma emindim. Ama ne kadar emin olursam olayım her zaman şüphe vardı. Eski günlerdeki gibi denize karşı poğaça ve çay ile karnımı doyurdum. O tokluğun üzerine bir sigara yaktım. Dün ki yaşadığım şeyi tekrar yaşamak istiyordum. O heyecanı, o kanları, insanın ölürken attığı o donuk bakışı... Yakın bir ankesörlü telefondan evi de sesler duyduğumu ihbar ettim. Telefonu mendille tuttum. Ayrıca ankesörlü telefonda kameraların olmadığı bir yerdeydi.

Bana en az bir kaç ay yetecek param vardı. Ama yinede boş durmak istemiyordum. Bir işe girmek istiyordum. Ama bir kaç gün evde tembellik yaparak zaferimi kutladım. Her an o adamın omuriliğine bıçak sokarken ki anı düşündüm. Yeniden hissettim, yeniden yaşadım. Bıçağın deriden içeri girerken ne kadar zorlandığını, çıkan kanı, bıçağın ucunun omuriliğe ulaştığında göz bebeklerinin büyüyüşünü, vücudunun titremesini... Resmen aşık olmuştum. Öldürmeye aşık olan birisiyle daha önceden tanışmış mıydınız ?