Hepinize merhaba arkadaşlar,
Öncelikle belirteyim ki 2000lerin başından beri ateistim. 2007'den beri Fransa'da ikamet etmekteyim. Ancak Türkiye'ye her gelişimde gerek ailem gerek çevre yüzünden bu dinsizlik meselesi hakkındaki saçma sapan yorumlar artık gına getirmiş durumda.
Öncelikle belirteyim, 4 kutsal kitabı da okudum.
Dinlere saygım da sonsuz.
Ancak:

Müslüman değilim, ama sadece Kurban Bayramı ve zekat vakitlerinde maddi durumu kötü insanlarımıza yardımcı olmuyorum. Elimden geldiği her an, her dakika gerek maddi gerek manevi yardım yapıyorum. Ayrıca Istanbul'da ailemin oturduğu mahalle için oluşturduğum bir fon var, maddi durumu kötü olanlara yiyecek kıyafet ve kömür yardımı yapılıyor.

Müslüman değilim, ama sokakta bir dilenci görünce küfür edip çalış demiyorum. Varsa tanıdığım ve garson, çırak benzeri bir iş arayan arkadaşıma gönderiyorum, yolda sıkıntı çekmemesi için de bir miktar para veriyorum.

Müslüman değilim, ama hırsızlık yapmıyorum, insanların arkasından iş çevirmiyorum, kin gütmüyorum.

Müslüman değilim, ama tatlı su ateisti(değişik oldu biliyorum) liseli ergenler gibi yok Allah'ı ... yok Allah s... diye gezmiyorum. Anneannem Kur'an okurken oturup sevgiyle izliyorum, gayet imanı yerinde olan kardeşime en ufağından bir baskı yapmıyorum.

Müslüman değilim, ama insanlara sevgi ve saygı göstermeyi sadece Allah'ın emri olarak değil, insanlık görevi olarak görüyor ve bu görevi sadece Ramazan benzeri zamanlarda değil, her zaman yerine getiriyorum.

Din bir vicdan seçimidir.
Dini olmayan vicdansız değildir, kalbi olmayan vicdansızdır.
Lütfen ateist, agnostik ve benzeri görüşlere sahip kardeşlerimizi daha nesnel ve adaletli yargılayalım.