Sahile yürüdüm. Yeni giysiler, yeni imaj ve sırt çantam. Sahilin oradaki büfeden gazete alıp okumaya başladım. Bir kaç sayfa geçtikten sonra kendimi gördüm. O an gururlandım. Siz gazeteye çıksanız gururlanmaz mısınız? Hakkımda yazılanları okudum. Henüz parçalara ayırıp takılarıyla iz bıraktığım kızın arka bahçede ki izlerini bulmamışlardı. Ölümü yoksa yaşıyor mu, bunu da bilmiyorlardı. Sadece tahminler de bulunuyorlardı. Benim hakkımda yazdıklarını okuduktan sonra şunu anlamıştım ki benim hakkımda çok az bilgiye sahiplerdi. Küçük bir rahatlama yaşadım.