yıl 2009'du sanırım. yaşım daha 13. öğrenciliğim liseye kadar hep başarılı geçmiştir. 4. sınıftan itibaren 7 takdir 3 teşekkür belgesi almıştım. o zamanlar 7. sınıftaydım. başarılı bir dönemi daha takdir belgesiyle kapatmıştım. malum önümüz yaz. bir tane bigibletim vardı ama çok küçüktü artık ona binmek istemiyordum. zaten 7-8 yaşımdan beri ona binmiştim artık büyük, vitesli bigiblet istiyordum. çekingen yapımdan dolayı öyle herkesten bir şey isteyebilen birisi değilim. bir gün evde konusu açıldı. annem babama "çocuğuna karne hediyesi alsana" dedi. tabi konuşmaları bu kadar net hatırlamıyorum ama buna benzer bir şeydi işte. bunlar odada konuşuyor ben de kapının önündeyim onları izliyorum. babam bana döndü "ne istiyosun" dedi. "bigiblet" diyebildim kısık sesle. "olmaz" dedi babam. "büyük alırsam caddeye çıkarsın" dedi. aklınca korumaya çalıştı beni belki de. zira o zamanlar durumumuz iyi sayılırdı. maddi bir sıkıntı olduğunu zannetmiyorum. velhasılı kelam, o yaz yine o küçük bigibletime bindim. mahallede 1-2 kız bana güldü. o gün bugündür kimseden bir şey isteyemem. kendi işimi kendim görmeye çalışırım. şimdi yaşım 19. asosyal olma sebebimi bu olaya bağlıyorum. siz siz olun insanların şevkini kırmayın beyler.

özet: okuyun amk sanki işiniz gücünüz var