-
1.
+253 -31Arkadaşlar, siz bunu okumadan önce nisan ayında yazdığım fakat yayınlamak için erken olduğunu düşündüğüm sözlerimi paylaşmak istiyorum.
"yaklaşık 1,5 yıldır tıbbi bir şekilde pgibolojik destek alıyorum. Tedavi yanıt vermedi ama… Söylemeseler de anlıyorum. Bu halimle insanların arasına karışamazdım. Eski ben yoktum artık. Deliler hastanesine atacaklar sonunda."
2.yılını doldurduğu için yazmak istedim. Bir insanın hayatı 1 günde ancak bu kadar mahvolur.
izmir'den istanbul'a dönüyorum. Biraz geç yazabilirim kusura bakmayın
13 Şubat 2014. Saat akşam 6 gibiydi. Odamda oturmuş şarkımızı dinliyordum. “Duman-Helal Olsun”. ilk buluşmamızda radyoda dinlerken söylemişti bana. Bu bizim şarkımız olsun diye. Nasıl reddedebilirdim onu. Her yalnız kaldığımda dinlerdim bu şarkıyı ve halâ da dinliyorum. Onu unutmamak için, Melisa’yı unutmamak için. Bugün yola çıkacaklardı. 3 günlüğüne teyzesine gidecekti ailesiyle. Sevgililer Günü’nü ayrı geçirecektik. Ne o gitmek istiyordu, ne de ben onun gitmesini…
-
köfte ekmek ayran yedim 115 lira tuttu aq
-
panpalar aletim dikleşti
-
bugün başıma bir iş gelse
-
kuruyemişçi ve prezervatif
-
içten pazarlıklı olduğumu fark ettim
-
bugün yok olmayı öğrendim
-
hayatimin iki yili afganlarla gecirdim
-
osmanlı devleti nin torunlarıyız elhamdülillah
-
bugün tomografi çektirdim
-
halk sağlığı diye staj mı olur amk
-
özgür özel bile arapça tabelalar dokunulmaz diyor
-
geçen sene antalya da 2 tane rus hatunu
-
türkler ve araplar et ve tırnak gibidir
-
araplara laf edenin anasını soyunu sopunu
-
kovuldum ulan
- / 1