tam kilidi çevirecekken birşey farkettim kapıdaki gölgelerde, bunlar benim annem babam olamazdı zira annem ve babama göre çok çok uzunlardı, geri çekildim kapıyı açmadan siz dedim anne babam değilsiniz, o annemin sesine benzer ses gitmiş yerine nefret dolu bir ses gelmişti aç şu kapıyı aç diye aşırı derecede yüksek ve sanki binlerce insanın aynı anda bağırdığı bir sesle bağırdılar, sıçradım olduğum yerde gözlerimden yaşlar boşalıyordu nasıl bir belaya bulaşmıştık, bağırdıktan sonra birden kayboldu gölgeler yatağın köşesine oturdum tekrar aklıma birşey gelmişti telefondan babamı aradım 3-4 kez aradım açmadı annemi aradım aradığınız kişiye ulaşılamıyor dedi, başka çare kalmamıştı amcaoğlunu aramam gerekiyordu küslüğü falan unutup aradım, 10 kere falan aramamın sonunda açtı, noluyor olm gece gece dedi, metin dedim annemgil sizde mi, yok bizde değiller ama dur bakayım ben uyuduktan sonra falan geldilerse dedi, kalktı salona baktı yok amcaoğlu burda kimse dedi, hemen dedim annemgili ara metin kötüyüm dedim, noldu lan geliyorum size dedi, yok gelmene gerek yok annemgile ulaş ulaşamıyorum dedim, tamam kapat ulaşmaya çalışayım dedi, kapattım telefonu bir taraftan belediyeye sövüyorum şu elektrikle şebekesini yenileyemediler sürekli yağmurda karda kesiliyor diye, 1 dakika geçti geçmedi metin aradı