Öğrenci evindeyiz beyler. bin ev arkadaşım Murat "Kızları çağıralım kanka film falan izleriz. Belki gece bi şeyler de yaparız ha ne dersin?" dedi her zamanki sinsi gülümsemesiyle. "Oğlum ev var, film var, biz varız ama kızları nerden bulacaz amk?" dedim. "Sen orasını bana bıraaaak rahat ol" diyince rahat falan olmadım amk. inanmıyordum muallakye.
Taa ki ertesi gün kapıda onu ve iki yavruyu görene kadar. "Hadi kızlar geçin bakalım içeri. Cigu Bigule bi hoşgeldin yok mu bize kanka". Şok oldum amk. Hiç beklemiyordum. "Hoşgeldiniz buyrun" diyebildim sadece. Kızlar odaya geçerken kısık sesle "Lan oğlum kim bunlar nerden buldun" dedim. "Boşversene amk bak sen dalgana" dedi. içim kıpır kıpır ne yapsam da bunları etkilesem diye düşünüyordum.
Neyse beyler ben de bilgisayardan Ezel'i izliyordum. Büşra gördü ekrandan "Aaa Ezel izliyorsun demek. Çok seviyorum yaa ben bu diziyiii" diyince nerden yürüyeceğimi anladım. "Bölüm yarıda kalmış isterseniz bitirelim hep beraber" dedim. Onayladılar. Başladık izlemeye. Sahne sırası bendeydi. "Murat durdur bi dakka kanka" dedim. "Bakın geçen bölümde bu adamın yara izi sol taraftaydı" dedim ve eski bölümü açıp gösterdim. "Şimdi bakın bakalım nerde o yara izi ehuheheueue". Merve "Vaaay hakkaten yaaa nasıl da dikkatli görüyor musun Büşra" diyince o kadar mutlu oldum ki beyler. Bu mutluluğum fazla sürmeyecekti ama. Biraz sonra huur evladı Murat "Kanka kamera aynayı çekiyor. Yara izi aynı yerde amk salağı" dedi ve üçü birden kahkahalarla apartmanı inlettiler. Tüm havam söndüğü gibi rezil de olmuştum. Hemen çıktım evden bi daha da o kızları görmedim. Murat okuyorsan yine söylüyorum senin de dıbına koyayım oç.