Eskiden o gözlerime baktığında ki masumluğu o sensiz yapamam bakışlarını, o pembe , yumuşacık ellerinin pürüzsülüğünü, yürürken ki kalçalarını edalı edalı kıvırışını, uzun zamandan sonraki görüşmemiz üstüme şehvetle atlayışını... Geceleri vücudumda bıraktığı çeşitli ısırık izlerini, toplarimla oynayışını, sanki bilerek sarılarak ısıtmam için büzüşerek uyumasını, sabahları o minicik ayaklarını kullanarak beni uyandırmasını daha asla unutamam... Onunla her şey çok güzeldi... Ta ki koltuğa sıçıp, annem o kediyi evden atana kadar :( Hala unutamıyorum onu...