Arkadaşlarımın arasında ne zaman muhabbete katılsam bozmak için ellerinden geleni yaparlar. sürekli dışlandım çevremde. yan komşularımız gayet saygın insanlar. bizim aileden oldum olası nefret ettiler. hatta binalarımızın giriş kapıları yanyana olduğu halde araya duvar ördüler. Beni her gördüklerinde nefretle bakarlar sanki sanki karılarını gibmişim gibi öldürücekmiş gibi süzerler beni. hakkımda herzaman ileri geri konuşup durdular. arkamdan o adam olmaz dedikleri zamanlar bile oldu. zaten mahallede amcamla yengemin kavgaları meşhur. gece 3-4 te çığlık çığlığa bize koştuğunu bilirim yengemin. komşularımız bizden son derece rahatsız. yengem dediğimide bakmayın. kendisi dedikoducu fesat iğrenç bi kadındır. beni sevmez ama her gördüğünde napıyon yengecim iyimisin der amk karısı. bana bakarken gözünün içindeki nefreti bile hissediyorum beyler.