tabi o zamanlar hayallerimiz vardı. bilim kolu. ne büyük bir onur.

hepimiz ailelerimizin özelleriydik, çok başarılı olacaktık. dünya ismimizi duyacak ve ailelerimiz gurur duyacaktı.

sonra lisede az çok sınırlarımızı öğrenir olduk. dünya ismimizi duymayacaktı belki ama bir başarı yakalayacaktık. bu tatmin edecekti bizi. ufak bir çevrede de olsa saygınlığımız olacaktı.

üniversitede aslında pek de parlak biri olmadığımızı anladık. kendimizi serseriliğe, melankoliğe ve asosyal tavırlar içinde bulduk.

beyler hayaller mi küçüldü dünya mı bilmiyorum ama sanki birileri yaşamak birileri izlemek için gelmiş hayata.

bizlere iyi seyirler.