facebook ankarada yaşadığımı görmüş iyi misin güvende misin diye soruyor vay anasını lan beyler biliyo musunuz patlamadan sonra bekledim bekledim kimse ne aradı ne sordu beni. Annem bi tek aradı patlamadan sonra o da televizyona bakmamış herhalde konuştuğumuzda. Nerdesin oğlum dedi otobüsteyim dedim normal muhabbet.

Patlama sırasında meşrutiyet caddesi üzerinde olan biri olarak size tanıklık ettiğim şeylerden biraz bahsedeyim madem beyler. Ben otobüsü bekliyordum müzik dinleyerek. Bi anda önce yer bildiğiniz yerinden oynadı sonra da ses geldi. Gelen ses zayıftı ama bassları kuvvetliydi ya da yer sarsıntısından öyke hissetmiş olabilirim. Uzakta olduğu belliydi ama. insanlar ilk başta bi duraksadı herkes tedirgin oldu ama 1 2 sn sonra bi kesim insan ( ki bu kesim çoğunluktaydı) hiç bir şey olmamış gibi yollarına devam ettiler ben otobüs bekliyordum yürümek zorunda değildim beklediğim yerde patlamanın etkisini bi 10 sn falan yaşadım ne yapmam gerektiği düşünemeden.
Sonra otobüs geldi bindik insanlaro bir görseniz nasıl hızlı biniyorlar. Otobüs Ziya gökalp caddesi üzerindeki üst geçitten geçerken de güvenparkta olan ikinci patlamayı duyup kolej tarafına doğru koşan insanları gördüm.
Tabi otobüs eve varana kadar da karşı şeritten geçen on kadar polis aracı ve ambulans.

Hayatımda ilk kez yaşadım bunu beyler hislerim hala çok garip saçmalamak istemem kusura bakmayın herhangi bir yorum da yapmayacağım buraya olayla ilgili. Dediğim gibi sadece gördüklerimi objektif bir bakışla paylaştım. Ancak terörü bu kadar yakından hissetmek garipti beyler. Terörü lanetliyorum hayatını kaybedenlere allahtan rahmet yakınlarına başsağlığı yaralılara acil şifalar diliyorum. Sonuçta bu duygular hepimizin ortak kanısıdır herhalde.