Olay aynen şöyle oldu. Final haftası kütüphane de sandalye ararken bununla tanıştık. Türk sinemalarında ki çarpışıp kitapların düştüğü sahneler gibi ikimizde aynı anda bulduğumuz o boş ve altın kadar değerli sandalyeye koştuk. Aşırı makyajlı yüzü sanki okumak burda değilmiş havası veriyordu, benden uzun olan boyu, belirgin elmacık kemiği saniyesinde beni benden aldı zaten. Sonra -yok siz alın, -olmaz lütfen siz alın ben bulurum vb.muhabbet arasında bi baktık sandalye yok, biri saniyesinde aşırmış dıbına goyim.Ben nedense kendimi mahcup hissedip ona sandalye bulacağımı söyledim. Birlikte arayalım lafını duyunca sanki elektrik yemiş gibi titremeye başladım.Şansa bakın ki masalarımızın aynı katta olduğunu öğrendik.4. katta bulunan masalarımız için zemin katta sandalye arıyorduk.o 10 dakikalık sandalye arama macerası sırasında heyecandan benim otomatik nefes alma yetim yok oldu ,bazen nefes almayı unuttum ölüyordum amq. Sonunda bulduk. Arkadaşları gelene kadar onun masasında ders-muhabbet döndürdük. Beni diğer masada bekleyen arkadaşlarımı saniyesinde satmıştım. Yarım saat sonra 3 kız ellerinde sandalye ile masaya gelince bende beyaz bayrağı kaldırıp masadan ayrılıyordum kiiiiii. Bana numarasını verdi, bende ona verip yüzüm kırmızı geçtim kendi masama.
Devamı geliyor panpalar.