29 Eylül 2000

Erkenden sokağa girip beklemeye başladım. Bekle Allah bekle, bekle Allah bekle ne gelen var ne giden. Kuşkulanmaya başlamıştım. O sırada ezan sesi duydum. "Cumayı burada kılmakta varmış." diyip arabadan indim. Ben gelene kadar dükkanı açar diye düşünüp camiye gittim.

Bizden biraz farklıydı adamların namaz kılışı. Araplar ile aramızda ki farkı ilk kez burada anladım. Biz her şeyi kurallı nizamlı yapıyorduk, adamlar kafasına göre yapıyordu. Cuma bitti çıktım. Çıkar çıkmaz Salih Farid'in cami çıkışında 2 tane adamla görüştüğünü gördüm. Adamlardan bir tanesi hiç araba benzemiyor, diğeri ise arap gibiydi.

Süzmeye başladım. "Adam kaçmamış, Cuma olduğu için açmayacak dükkanı." diye düşünüp takibe başladım. Adamlarla bir şeyler konuştuktan sonra dükkanına doğru yürümeye başladı. Adamları mı takip etsem, Farid'i mi takip etsem kararsız kaldım. "Farid'i takip edeyim çıkar kokusu." diye düşünüp arabaya geçtim. Dükkanını geçte olsa açmıştı. Akşama kadar bir şey olmadı. Akşamda erkenden kapattı gitti dükkanı, yine yayan olarak takip ettim.

Yaklaşık 10 dakika yürüdük. Bir okulun önünden gerçeken arkasını döndü, o sırada okul dağılmıştı. Okuldan bir çocuğun yanına eğilip velisi gibi davranmaya başladım.