saat yaklaştığında arabaya atlayıp, adrese doğru yola çıktım. keşke araç isteseydim dıbına koyayım, bu arabanın başına bi şey gelirse hayatım kararır benim diye tırsarak ilerledim. denilen yere gittiğimde 2 kişinin beni beklediğini gördüm uzaktan. arabayla yanlarına kadar gitmeden inip çantayla birlikte yürüdüm.
beni bekleyen kato ve tanımadığım sığır gibi bi adamdı. tanıdık yüz görünce rahatlamıştım biraz. çantayı elimden alıp peşlerinden takip etmemi istedi.
kato kavgada da yoktu bugün. ben niye hem kavgaya zütürülüp hem taşıma kısmında yer alıyordum dıbına koyayım. nereye diye sorduğumda, sadece bakıp cevap vermeden
ilerledi. içimden o an sövmüş olsam da, takip ettim katoları. bu sefer bi tane evin önünde durduk gayet lüks. ama evin içine girdikten sonra, kanım donmuştu dıbına koyayım. hayatımda hiç o kadar korkunç bir dizayn ve tipler görmedim. bizim burdan ancak cesetimiz çıkar diye düşünürken, kato erifin biriyle o an anlayamadığım bi dilde diyaloğa girdi. içersi tıklım tıklım çirkin adam doluydu ve hepsi bize odaklanmıştı. konuşma tamamlandıktan 2 dk sonra kas yığını görünümlü ve liderleri olduğunu düşündüğüm yanık suratlı adam indi yanımıza. çantayı eline alıp, katoyla diğer sığırı kafa kafaya vurdu ve yere düşürdükten sonra adamlarına tekmeletti çırpınmaları kesilene kadar. elim titriyordu o an. ama katoyu tanıdığımdan dolayı içim o kadar parçalanmıştı ki, yan taraftan küçümser bir suratla ve sessiz bir mimikle gülümseyen adamın suratına tükürüp bi anda 3-4 tane yumruğu arka arkaya vurdum. hiç kimse nolduğunu anlamamıştı. o hareketten sonra öldürülmeyi beklerken, o yanık suratlı bin çantayı açıp elime paralardan 2 deste verip, mikoya selamlarımı ilet dedi gibik aksanıyla, diğer arkadaşlar bizim misafirimiz olacak diyip gitmeme izin verdi.