6 yıl önceydi. Üniversite okumak için istanbula gelmiştim. Çok istemiştim istanbulda okumayı başıma gelecekleri bilmeden. Hiç sevgilim olmamıştı daha önce. Hiçkimse sevmemişti beni. Kısa boylu, çirkin, asosyal bi adamım. Tek yaptığım kitap okumak ve istanbulun sahillerini gezmekti o zamanlar.

Okula devam ederken arkadaş çevrem oluşmaya başladı yavaş yavaş.

Sonra onunla tanıştım, hayatımda gördüğüm en güzel, en akıllı, en terbiyeli kızdı. Adı ipek' di.

Yalnızlığa o kadar alışmıştım ki çevremdeki kızların hepsine arkadaş gözüyle bakardım hep. Ama o başkaydı. Bana bakan o mavi gözlerde kendimi görmek hem dünyanın en güzel duygusu hem de en büyük acısıydı...

Not: anlatmazsam içimde kalırdı. Okuyan olmazsa bile yazmaya devam edicem. Okumak isteyen rez alabilir.