Yengeniz arıyor kapatıyorum telefonu falan 1 hafta boyunca kimseyle selamlaşamadığımı hatırlıyorum. kafam çok şişmişti. Darp raporu falan almadım zaten bu tipler mahkemeyle iflah olacak tipler değil. Yenidoğanlı akdere falan ankaranın en pislik yerlerinden çıkma bebeler. Aradan aylar geçiyor, benim oturduğum yer demetevler civarında bi site. Site dediğime bakmayın küme evler daha doğru olur. Ama bizim mahalle çok sağlamdır. Eğer mahalledeki arkadaşları abileri alıp gitseydim okulu yakardık. Ama ne sabrım vardı ne de zamanım. Gittim o çocuğu orda gibtim içimdeki ateş biraz söndü dayak yesem de. Neyse aradan günler geçti, yengenizin sınıfından bi çocukla daha kavga ettim bu itlerin hepsi bir oldu (dayak yediklerimiz) beni arıyorlar adresini ver gelecez doğrayacaz seni falan ben de açık adresimi verdim tüm mahalle bizim kapıda bekliyoruz, gelen giden yok. Kimse gelmedi o gün. Ertesi gün yengenize okulda kafama beyzbol sopasıyla vuran çocuk sevgiline söyle ayağını denk alsın falan diyo itiyo kızı. Bu olay yakın tarihte oldu. Ben artık tahammül edemeyeceğimi farkettim bu gece tüm ekibi topladım, abilerim kardeşlerim arkadaşlarım 40 45 kişi mahallede toplandık 2 paleti birleştirip ateş yaktık uzun uzun konuştum ben anlattım onlar dinledi. Şimdi olay şu herkes diyor ki gidip o bebelerin hepsini hastanelik edelim, vuralım kıralım. Bu fikir kulağa çok hoş geliyor ama şöyle bi sorun var bu dıbına kodumun itleri dayaktan anlayacak tipler değil. Şimdi biz bunların belasını gibsek daha da kudurur daha çok salça olurlar kıza. Kızın okulunu değiştirme imkanı düşük, kayıt prasını ödemişler zaten ailesinin de haberi yok bu olaylardan. Ben bu bebeleri öldürüp katil olmaktan başka çözüm görmüyorum ama bunu yaparsam yine sonunda mutluluk yok beyler ben napacam biri bana akıl versin kafayı yemek üzereyim