bu sırada zalim denen pekekentte salı verildiği gün okula gelmişti herkes ondan uzak duruyordu.
hiç kimse çocuğa bakmıyordu herkes sırtını dönmüştü git buradan falan demişler hatta 1-2 kişi buna vurmuş suratındaki morluktan belliydi.
bunu neden yaptın diye sordu.
neden benim hapiste değilde burada olmamı istedin.
ben seni öldürmeye kalktım dedi.
sessizliğe büründüm
başarısızlığını ödüllendirdim mi desem yoksa gerçeği mi anlatsam aslında hiç bir şeyin senin suçun olmadığını ben her zaman ki gibi bir sersem olsam seninle böyle bir olay yaşamayacağız her şey aliyenin yüzünden mi desem diye düşündüm.
ama sonra saçma dedim.
suratıma bakıyordu.
sanki önemli bir şey diyecekmişim gibi
oysa sadece hayata bir kere geliyoruz ondada gülelim dedim.
çocuğa alması gereken en son cevabı verdim.
bu ne lan demezler mi adama
bu cevap ne kafamı gibeyim desem bile gerçekten anlamsız ve yerinde olmayan bir cevapla gülümseyerek baktım.
aslında sen benim hayatımı değiştirdin demişti.
bazı şeyleri farketmemi sağladın eskiden her şeye öldürürüm vururum keserim derdim.
sen bana 2. şans verdin dedi.
bunu böyle noktalamayalım kardeşim benim hayatım senin 2 dudağının arasındaydı ve sen beni yaşatmayı seçtin dedi.
ben seni öldürmek istesem bile bana 2. şansı verdin dedi.
o an anladım ki eğer bu çocuğu hapise göndertseydim bu çocuk asla değişmezdi.
insanlara 2. şans vermenin önemini anlamıştım.
ama bunu hesaba katacak kadar akıllı değildim o ayrı.
sadece bana verdiği hayatın karşılığı bu affediliş diye düşündüm.
ama o doğruyu anladığı bir yola gitse bile benim için hep zalim kalacaktı.
yani hiç bir zaman bir daha konuşmadım pek çok kez aradı.
sana sataşan bulaşan varsa bizim çocukları çağırayım ben artık o işlere bulaşmıyorum ama onlara söyledim sana sahip çıksınlar dedi.
2 kazananlı bir hayat olmazdı değil mi ?
ben hayatın kuralını bozduğum için hayat benim yakamı bırakmadı lise 1 de başıma gelen bu olay lisenin son senesinde hayatımın benim için kararmasınında miladıydı.