söyleyeceklerim bitti ve susmustum karsindaki annemdi ama hiç öyle gorunmuyordu sanki düşman askerlerine esir dusmusum sorguda gibiydim gözlerini duvardan cekmiyordu anne dedim bana dönüp sen beni onlarla başbaşa bırakıp gittin beni yalnız biraktin dedi nefretle bakan gözleri ile kimlerle dedim ve tebessüm etti seninkiler dedi bende harbi delirmiş diye dusundum sonra korkutucu konuşma sırası bendeydi beni niye evden kovdun o gece tam kurtulmustum her bitti dedim ama sen beni kovdun annemde seni ben kovmadim onlar istemedi seni burada ama fikirleri değişti artık burda kalacaksin bizle yasayacaksin dedi gözlerimden yaşlar dökülüyordu ve kalkıp gidiyordum ki açık bıraktığım kapı kapalıydı nasıl olur demeye kalmadan içerden annemin sesi olmayan buraya gel çabuk