olm dediğin gibi odam dışında heryerde bulunmaktan rahatsızlık duyuyorum.bi kız bana yakınlaşmak istedi onu bile soğuk davranışlarımla kendimden soğuttum.ben yalnız biriyim ve yalnız olmayı da seviyorum yalanını kendime inandırmaya çalıştım ve çalışıyorum halen. aslında kaçırdığımız bir çok şey var. birazda özgüvensizlikten oluyor bu.

peki tamam ama bu durumda ne yapmak lazım? çalışmama rağmen kendi dünyam dediğim o kısıtlı alandan uzaklaşamıyorum. herşey zor geliyor. işten çıkar çıkmaz eve gelip bilgisayarda takılmaktan ibaret bir hayat.

bu aslında herkes için çok önemli ve başedilmesi gereken bir sorun.
kilit soru ise ne yapmalı?

e çık dışarı sosyalleş cafeye otur çay iç gibi sığ bir cevap değil cevabı.
asıl sorun orda zaten çıkıp gitsen bile orada kendini rahat hissedememe, oturduğun masada elini nereye koyacağını bile sorun eden bir pgiboloji.

çözümünü bilmiyorum ama ne menem bir illet olduğunu yıllardır biliyorum.
bu öyle acizlik falan da değil, yarın sizinle çarşıda karşılaşalım oturur konuşur sohbet ederiz.
kendi içindeki küçük dünyadan gerçek dünyaya adım atamamak benim gözümde bu durum.